രണ്ട്

"നദീജല തർക്കം  ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടോ, ആനന്ദ് ?
വെള്ളത്തിനു വജ്രത്തേക്കാൾ മൂല്യമുണ്ട്.  ഒഴുകാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ തന്നെ നദിയെ അണ കെട്ടി പരിണയിക്കാൻ ഒരു കൂട്ടർ. ഒഴുകിയെത്തേണ്ട തുള്ളികൾക്കായി തപസ്സിരിക്കുന്ന, അതിർത്തിക്കപ്പുറമുള്ള മറ്റൊരു വിഭാഗവും .
ഒരിടത്തുറയ്ക്കാതെ ഒഴുകി നടക്കുന്ന സ്വഭാവമുള്ളവൾ  ശരിക്കും ആരുടേതാണ്?  "

" അത് നദിയോട് തന്നെ ചോദിക്കണം " ആനന്ദ്  നിറഞ്ഞു ചിരിച്ചു.
ആ തമാശ എനിക്ക് രുചിച്ചില്ലെന്ന്  കരുതിയാവാം, തുടർന്ന് പറഞ്ഞു.
"അമൃതാ, നിനക്കറിയാത്തതല്ലല്ലോ.  ഒഴുകുന്നിടമെല്ലാം നദിക്കു സ്വന്തം. മറിച്ചല്ല. അവളെ ആശ്രയിക്കുന്നവർ, അത്രയ്ക്കും ആഗ്രഹിക്കുന്നവർ, അവളുടെ ഉള്ളറിയാൻ ശ്രമിക്കണം "

" ഭയമാണ് ആനന്ദ്, മനുഷ്യർക്ക്‌ . ആർത്തി എന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല. ഉടമസ്ഥാവകാശം സ്ഥാപിച്ചില്ലെങ്കിൽ എന്നെന്നേക്കുമായി പിടി വിട്ടു പോകുമോ എന്ന പേടി. മനുഷ്യൻ സ്വാർത്ഥനാകുന്നത് അവന്റെ അരക്ഷിതാവസ്ഥ കൊണ്ട് കൂടിയാണ് "

"അതേ അരക്ഷിതാവസ്ഥയിലാണ് ഞാനും അമൃത, നിന്റെ തീരുമാനത്തിൽ എന്തെങ്കിലും മാറ്റമുണ്ടോ. "
എന്റെ കണ്ണുകളിൽ ഉത്തരം തിരയുകയാണ് അവൻ.

ഇങ്ങോട്ടുള്ള എന്റെ പറിച്ചു നടീലിന്റെ പ്രധാന ഉദ്ദേശ്യം തന്നെ ഇത്തരം മനസ്സ് തുറന്നുള്ള സംസാരവും അതിൽ നിന്നും ഉരിത്തിരിയേണ്ട തീരുമാനങ്ങളുമാണ്.

ആനന്ദിന്റെ നാട്ടിലേക്ക് ചേക്കേറിയിട്ടു  മാസം ഒന്നാകുന്നു. എപ്പോഴും ആറിത്തണുത്തു കിടക്കുന്ന ഭൂമി, മാലിന്യം പേറുന്ന തോടുകൾ,  ജലജീവികൾ കൂട്ടത്തോടെ ആത്മാഹൂതി ചെയ്ത ജലാശയങ്ങൾ.
പുറം കാഴ്ചകളുടെ മാറാലകൾ സ്പർശിക്കാത്ത,  പച്ചപ്പിന്റെ പുറന്തോട്  കൊണ്ട് ശീതീകരിച്ച തൊഴിലിടം.
അടിയന്തരമായി പഠിച്ചെടുക്കേണ്ടതും  പൂർത്തിയാക്കേണ്ടതുമായ ഒരു കുന്ന് ജോലികൾ പുതിയ ഓഫീസിൽ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ധ്യാനലീനയായി ജോലി ചെയ്യുന്ന പുതിയ ശാസ്ത്രജ്ഞക്കു സഹപ്രവർത്തകർ ഉശിരുള്ളൊരു പേരുമിട്ടു. യോഗിനി.

ടീം മേറ്റ്സ് എല്ലാവരും തന്നെ പ്രായത്തിൽ ഇളയവരും. അവരുടെ തമാശകളും പൊട്ടിച്ചിരികളും, ചെറു ചിരിയോടെ കണ്ടെന്നു വരുത്തി, കടലോളം പരന്നു കിടക്കുന്ന വിവര സഞ്ചയത്തിൽ മുങ്ങിത്തപ്പി, ചെയ്യേണ്ടതിന്റെ  രൂപരേഖ തയ്യാറാക്കി പാനലിനു മുൻപിൽ അവതരിപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ശ്വാസം വിടാമെന്നായി.

കാലുകുത്തിയതിന്  ശേഷം, വീണ്ടും തമ്മിൽ കാണുന്നത്  ഇവിടെ വെച്ചാണ്.
ഗ്രീൻ കോർണർ '.
പച്ചിലചാർത്തിനിടയിൽ പീലി വിരിച്ചു നിൽക്കുന്ന വെള്ള മയിലിനെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്ന  ഇരിപ്പിടങ്ങൾ. മെറൂൺ നിറമുള്ള മേശകൾ.
 മരങ്ങൾ മുറിച്ചു മാറ്റരുതെന്ന പഴയ ഉടമസ്ഥന്റെ താല്പര്യ പ്രകാരം, ചില്ലകൾക്കു നോവാത്ത വിധം  ചെത്തിയൊതുക്കി രൂപപ്പെടുത്തിയത്തിന്റെ ഭംഗി ആരെയും ആകർഷിക്കും. അപൂർവ ചാരുതയുള്ളതെന്തും കണ്ടു പിടിക്കാൻ പ്രത്യേക വിരുതുണ്ട് ആനന്ദിന്.

"ഇവിടം ഇഷ്ടമായോ, അമൃത. ഇവിടെയിരിക്കുമ്പോഴെല്ലാം  നീ കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. "
ആനന്ദ് മനസ്സു തുറന്നു തുടങ്ങി.

"നല്ല സ്ഥലം. ഇവിടെ ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കാനും എനിക്കൊരു പ്രയാസവുമില്ല ആനന്ദ്, താമസ സ്ഥലത്ത്  തന്നെ ഞാനൊറ്റയ്ക്കാണ്,  മുകളിലത്തെ നിലയിൽ. കൂടെ വന്നു കിടക്കാമെന്ന് ആന്റി പല തവണ പറഞ്ഞു. പക്ഷെ,  എന്റെ എഴുത്ത് മേശയും, പുസ്തകങ്ങളും സ്വകാര്യ ശേഖരങ്ങളും, മൂളിപ്പാട്ടും, നിറങ്ങളും, ബാൽക്കണിയിൽ സ്വസ്ഥമായിരിക്കുന്ന എന്റെ കുഞ്ഞു ചെടികളും, ഇതൊക്കെയുള്ളപ്പോൾ മറ്റൊരു കൂട്ടിന്റെ ആവശ്യം തോന്നുന്നില്ല ആനന്ദ് ,  അത്രമേൽ ഞാനെന്റെ സ്വകാര്യതയെ സ്നേഹിച്ചു പോയി. "

 ആനന്ദ്, തിരിച്ചൊന്നും പറയാതെ, മേശമേൽ  പ്രിന്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന ശലഭത്തിനു മേൽ തന്റെ വിരലുകൾ കൊണ്ട് വലയങ്ങൾ തീർത്തു കൊണ്ടിരുന്നു.

അവന്റെ ഇടതു കൈത്തണ്ടയിൽ, ഹരിതനീലിമയിൽ കോറി വരച്ചൊരു  ശംഖടയാളം അപ്പോഴാണ് ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് .

"നീയെന്താ കാര്യമായി നോക്കുന്നത് " ആനന്ദ് ചിരിച്ചു.

" പച്ച കുത്തുന്നത്  നിനക്ക് തീരെ ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ലല്ലോ.
ഇപ്പോൾ വേദന സഹിക്കാനുള്ള കരുത്തായോ ?   "
ഞാൻ കൗതുകത്തോടെ തിരക്കി.

" ഇത്തിരി  വേദനിച്ചു. ഇനി മായ്ച്ചു കളയാനും പറ്റില്ല. ഇത് നീയാണ് അമൃതാ. സമുദ്ര മർമ്മരം ഉള്ളിൽ പേറുന്ന നീയെന്ന ശംഖ്.  ഇതിൽ കാതോർത്തു കൊണ്ട്  നിന്റെ ഉൾക്കടലിന്റെ മുഴക്കം ഞാൻ കേൾക്കാറുണ്ട്.  "

ആനന്ദ് ആത്മഗതം പോലെ മൃദു സ്വരത്തിൽ  പറഞ്ഞു .

"നിനക്ക് എന്നെക്കുറിച്ച് അങ്ങനെ ഒരു വിചാരം ഇല്ലെന്നറിയാം. എങ്കിലും.. എപ്പോഴെങ്കിലും ഞാൻ കൂടെയുണ്ടെങ്കിൽ എന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ ?
നിന്നെക്കാളും നിനക്ക് പ്രിയപ്പെട്ട ആരെങ്കിലും ഈ ലോകത്തുണ്ടോ "

" നിന്നെ മിസ്സ്‌ ചെയ്യേണ്ട കാര്യം ഇല്ലല്ലോ, ആനന്ദ് . നീയെന്നിൽ നിന്നും ദൂരെയാണെന്നൊരു വിചാരമേയില്ല . നിന്നോളം പ്രിയപ്പെട്ടവർ  ആരുമില്ലെനിക്ക്. "

അവന്റെ കണ്ണുകൾ പുഞ്ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി..

 " ഒരു സംഭവം പറയാം. കേട്ടാൽ നിസാരം എന്ന് തോന്നാവുന്നത് .  ജോലിയുടെ ഭാഗമായി, ഒരുൾനാടൻ പുഴയെ രക്ഷിച്ചെടുക്കേണ്ട ടീമിലായിരുന്നു കുറേക്കാലം മുൻപ് . അന്നാട്ടുകാർക്ക് ആ ജലം ആവശ്യമില്ലായിരുന്നു. അവരുടെ വിസർജ്ജ്യവും വിരോധവും നിത്യ രോഗിണിയാക്കിയ  ആ പുഴയെ ഞങ്ങൾ പൂർണ ശ്രദ്ധ നൽകി  ചികിത്സിച്ചു. തുടക്കത്തിൽ ആർക്കും പ്രതീക്ഷയുണ്ടായില്ല.
എന്നാൽ വളരെ വേഗം ജലം സുഖപ്പെടാൻ തുടങ്ങി.  വെള്ളത്തിന്റെ നിറം തെളിയുന്നതും, ആ പരിസരമാകെ ജല സസ്യങ്ങളുടെ വാസന  പടരുന്നതും വലിയ സന്തോഷമായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം കൂറ്റനൊരു മുതല വന്നു. പുഴയിലൂടെ ഞങ്ങൾ സവാരി നടത്തുമ്പോൾ, ശല്യപ്പെടുത്താതെ അവൻ കണ്ണിറുക്കി. ടീം മേറ്റ്സ് കളിയായി പറയുക, അമൃതയുടെ കൂട്ടുകാരൻ വന്നു എന്നാണ്.
എല്ലാം ഭംഗിയായി പോകുന്ന നേരം, ആ പ്രൊജക്റ്റ്‌ നിർത്തി വയ്ക്കാൻ  മുകളിൽ നിന്ന് തീരുമാനം വരികയും,  മറ്റൊരു ചുമതലയുമായി എനിക്കവിടം വിടേണ്ടിയും വന്നു.

കുറെ നാൾ കഴിഞ്ഞ്,  അവിടെ നിന്നും വന്നൊരു  സഹപ്രവർത്തകനിൽ നിന്നും അറിഞ്ഞത് , ഹൃദയഭേദകമായ വിവരങ്ങളായിരുന്നു.  പുഴയുടെ വിദൂര രേഖ പോലും അവിടെയില്ലെന്ന് . നികത്തപ്പെട്ട ഭൂമിയിൽ  കൂറ്റനൊരു  പാർപ്പിട സമുച്ചയം വരാൻ പോകുന്നത്രേ. നാട്ടുകാർക്ക് തൊഴിലവസരങ്ങളും ടൂറിസ്റ്റുകൾക്ക് പാർപ്പിട സൗകര്യവും.  പുഴ നികന്നിട്ടും അവിടേക്ക്  കൂടെക്കൂടെ  വരുമായിരുന്ന  ഒരു മുതലയെ നാട്ടുകാർ കൈകാര്യം ചെയ്‌തെന്നും.

എന്റെ ചങ്ക് നിലച്ചു പോയി ആനന്ദ്. ദൂരെയെവിടെയോ സുഖപ്പെടാൻ കൊതിച്ചൊരു ഒരു പുഴയും
അതിലൂടെ എന്നിലേക്ക് വന്നിരുന്നൊരു  പ്രിയ ജീവിയും ആരുടെയൊക്കെയോ സ്നേഹമില്ലായ്‌മയിൽ ഇല്ലാതായി. അത് കേട്ട നിമിഷത്തിൽ എനിക്കുണ്ടായ ദുഃഖം, നഷ്ടബോധം, ശൂന്യത ഇതൊന്നും ഒരുപക്ഷെ നിനക്ക് സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കൂടി കഴിയുന്നുണ്ടാവില്ല.  പക്ഷെ, അതാണ് ഞാൻ.  ഓർക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത മുറിവുകളുടെ ആഴം കൂട്ടാൻ ഇനിയും വയ്യ..
നമുക്കിടയിലെ ഈ അടുപ്പം, പരസ്പര വിശ്വാസം, ഉള്ളറിഞ്ഞുള്ള പെരുമാറ്റം ഇതെല്ലാം ഒരേ വഴിയിലൂടെ കൈകോർത്തു നടന്നാൽ ചിലപ്പോൾ കൈമോശം വന്നേക്കും. ഇപ്പോഴുള്ള  ഈ അകലം നൽകുന്ന സ്വാസ്ഥ്യം  കളഞ്ഞു കുളിക്കാൻ വയ്യെനിക്ക് . "

ആനന്ദ് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.  അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ പുതുതായി കിനിഞ്ഞു  തുടങ്ങിയ നീരുറവകളും, വിളറിയ മുഖത്ത് പണിപ്പെട്ട് വരുത്തുന്ന പുഞ്ചിരിയും  എന്നെ ശ്വാസം മുട്ടിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഞങ്ങളെ ചൂഴ്ന്നു കൊണ്ട്, അനുനിമിഷം  കനത്തുവരുന്ന മൗനത്തിലേക്ക് , ദൂരെ നിന്നൊരു ശലഭം നൃത്തം ചെയ്തിറങ്ങുമെന്നും , അതവന്റെ കൈയിലെ മായാത്ത ശംഖു മുദ്രയിൽ ചിറകുരുമ്മി ആശ്വസിപ്പിക്കുമെന്നും നിസ്സഹായതയോടെ ഞാൻ സങ്കല്പിച്ചു.

( തുടരും )