വാസ്തുഹാര - വസ്തുക്കൾ അപഹരിക്കപ്പെട്ടവർ.

സ്കൂളിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത്  ദൂരദർശനിൽ മിന്നി മാഞ്ഞൊരു ബോറൻ സിനിമയുടെ  ഓർമ്മപ്പെടുത്തൽ  മാത്രമായിരുന്നു 'വാസ്തുഹാര ' എന്ന പേര്. കാലത്തിനനുസരിച്ചു പുതുക്കപ്പെട്ട കാഴ്ചാ ശീലങ്ങളോടെ, വർഷങ്ങൾക്കിപ്പുറം വീണ്ടും  കാണാനിരുന്നപ്പോൾ,  മുന്നിൽ തെളിഞ്ഞതോ, മനുഷ്യ വ്യഥയും ഹൃദയാർദ്രതയും സമാസമം ചാലിച്ചൊരുക്കിയ മിഴിവാർന്നൊരു  കലാസൃഷ്ടിയാണ്.

അതിർത്തികൾ മാറ്റി വരയ്ക്കുമ്പോൾ പിറവിയെടുക്കുന്ന പുതു രാഷ്ട്രങ്ങൾക്കൊപ്പം, പ്രാണ രക്ഷാർത്ഥം പലായനം ചെയ്യേണ്ടി വരുന്നൊരു ജനതയുണ്ട്, ഏതു കാലത്തും.  അങ്ങനെ കിഴക്കൻ ബംഗാളിൽ നിന്നും കൊൽക്കത്തയിലെ അഭയാർത്ഥി ക്യാമ്പുകളിൽ വന്നടിഞ്ഞ, നഗര പ്രാന്തങ്ങളിലെ കുടിലുകളിലും ഷെഡ്ഡുകളിലും ജീവിതം കരുപ്പിടിപ്പിക്കാൻ വിധിക്കപ്പെട്ട,  ഗതികെട്ട മനുഷ്യരെ  ഓർമ്മിച്ചു കൊണ്ടാണ് സിനിമ തുടങ്ങുന്നത് .

അനധികൃത കുടിയേറ്റക്കാരിൽ, പട്ടിക ജാതിയിൽപ്പെട്ടതും, കൃഷി ഉപജീവനമാർഗ്ഗമായതുമായ  കുടുംബങ്ങളെ ആൻഡമാൻ ദ്വീപിലേക്ക് പുനരധിവസിപ്പിക്കാനുള്ള  സർക്കാർ പദ്ധതിയുടെ  നടത്തിപ്പുകാരനാണ് മലയാളിയായ വേണു.
ദ്വീപിലേക്ക് പറിച്ചു നടേണ്ടവരുടെ കണക്കെടുപ്പിൽ,  വേണു കാണുന്ന മുഖങ്ങൾ, ആരോഗ്യവാനായ പുരുഷൻ കുടുംബത്തിലില്ലാത്തതു കൊണ്ട് മാത്രം ലിസ്റ്റിൽ നിന്നും ഒഴിവാക്കപ്പെടുന്ന കുട്ടിത്തം മാറാത്ത അമ്മമാർ, അവരുടെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ, അതിനിടയിൽപുനരധിവാസ പാക്കേജിൽ ഇടം ചോദിച്ചു കൊണ്ട്  വേണുവിനെ കാണാൻ വരുന്ന, ബംഗാളി ചുവയോടെ   മലയാളം പറയുന്ന ആരതി പണിക്കർ. അവർ, തന്റെ ചെറുപ്പത്തിൽ നാടുവിട്ടു പോയ കുഞ്ഞുണ്ണി അമ്മാവന്റെ ഭാര്യ  തന്നെയെന്ന് തിരിച്ചറിയുന്ന വേണുവിന്റെ ആശ്ചര്യം, അങ്ങനെയങ്ങനെ  കഥ നീങ്ങുന്നു.

ഭർതൃ കുടുംബത്തിന്റെ ക്രൂരമായ  നിരാസത്തിന്റെ ചൂടാറും മുൻപേ, വിഭജനത്തിന്റെ തീരാ വേദനയും ഭർത്താവിന്റെ വിയോഗവും നേരിടേണ്ടി വന്നവളാണ് ആരതി. മരണ വിവരം നാട്ടിലറിയിക്കാൻ കുഞ്ഞുങ്ങളുമായി അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ തെണ്ടി നടന്നത് മുതൽ, വിപ്ലവം മാർഗമാക്കിയ മുതിർന്ന  മക്കളുടെ ജയിൽ വാസവും ഒളിവു ജീവിതവും നൽകിയ തീരാ വേദന വരെ നീണ്ടു നിൽക്കുന്ന ദുരിത പർവമാണ് ആരതിയുടെ ജീവിതം.

അതുപോലെ തന്നെ ശക്തയായ മറ്റൊരു കഥാപാത്രമാണ് നാട്ടിലുള്ള വേണുവിന്റെ   ഭവാനി അമ്മായി . ശരിക്കും അത്ഭുതം തോന്നിയത് ഈ പാത്ര സൃഷ്ടിയിലാണ്. ഒരേ സമയം രണ്ട് പുരുഷന്മാരെ ആത്മാർത്ഥമായി തന്നെ പ്രേമിക്കുകയും അവരെ ഓർത്തു കാലങ്ങൾക്കിപ്പുറം ദുഃഖിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന, കുടുംബക്കാരുടെയും നാട്ടുകാരുടെയും മുൻപിൽ കുരുത്തം കെട്ടവളും നിഷേധിയുമായ, ഒറ്റയ്ക്ക് ജീവിക്കുന്നൊരു സ്ത്രീ.

വേണുവിന്റെ സ്വച്ഛമായ മുഖഭാവം നീലാകാശത്തെയോർമ്മിപ്പിച്ചു പലപ്പോഴും. പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഉൾച്ചേർന്നിരുന്ന സംഗീതം അയാളുടെ മനസിന്റെ മൂളലാവാം  എന്നും തോന്നി.  ടെറസിൽ നിന്നും വേണു  കാണുന്ന ആകാശം, അയാൾ ഒഴുകി നീങ്ങുന്ന നിരത്തുകൾ, കൊല്ക്കത്തയുടെ  ഹൃദയത്തിലൂടെ പായുന്ന തിരക്കുള്ള വാഹനങ്ങൾ, അയാളുടെ കണ്ണിലൂടെ വെളിപ്പെടുന്ന പേരില്ലാത്ത മനുഷ്യർ..
കൊൽക്കത്തയിലെ മലയാളി സമാജത്തിന്റെ ബുദ്ധി ജീവി നാട്യങ്ങൾക്കിടയിൽ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന അയാളുടെ സൗമ്യ സാന്നിധ്യം. ഹൃദയാലുവായിരിക്കുമ്പോഴും,  നാട്ടിലുള്ള പരദൂഷണക്കാരിയായ സ്വന്തം അമ്മയുടെ പരാതി പറച്ചിലുകളോട്  അയാൾ പുലർത്തുന്ന കർക്കശത്വം.

ആരതി അമ്മായിയോടും മക്കളോടും അയാൾക്കുള്ള സ്‌നേഹപൂർണമായ കരുതലിനു പോലും അവരുടെ ജീവിതത്തെ മാറ്റി മറിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല എന്നതാണ് യാഥാർഥ്യം. ജോലി സംബന്ധമായ തിരക്കുകൾ കാരണം നേരാം വണ്ണം യാത്ര പറയാൻ പോലുമാവാതെ തമ്മിൽ പിരിയേണ്ടിയും വരുന്നു..
ഇങ്ങനെയും ജീവിതമോ എന്ന് തോന്നും വിധത്തിൽ വരിവരിയായി കപ്പലിൽ കയറുന്ന എറുമ്പിൻ പറ്റം പോലുള്ള  ജനസഞ്ചയത്തോടൊപ്പം വേണുവും,  അപരിചിതമായ ആൻഡമാൻ  ദ്വീപിലേക്ക്  യാത്ര തിരിക്കുന്നിടത്ത്‌ സിനിമ അവസാനിക്കുന്നു.

സംവിധായകന്റെ മികവായി തോന്നിയ  ഒരു കാര്യം, ഒരുവിഭാഗത്തിന്റെ മാത്രം വിഹ്വലതകളിലേക്ക്  തുറന്നു  വെച്ച  പരിമിതമായൊരു  കാഴ്ചയായി മാറിയില്ല വാസ്തുഹാര എന്നതാണ്. എല്ലാത്തരം നഷ്ടങ്ങൾക്കും  നിരാലംബതയ്ക്കും മതിയായ ഇടം സിനിമയിലുണ്ട് . സ്വന്തമായി തിരിച്ചറിയൽ രേഖകൾ പോലുമില്ലാത്തവരുടെ  കണ്ണുകളിലെ ശൂന്യതയോടൊപ്പം , വിഭജനവും വ്യവസ്ഥിതിയും ഒരുപോലെ നിറം കെടുത്തിയ  ആരതിയുടെയും മക്കളുടെയും നിസ്സഹായതയിൽ നിന്നുടലെടുത്ത പ്രതിഷേധവുമുണ്ട്. അതോടൊപ്പം , മാറിയ സാമൂഹിക ചുറ്റുപാടുകളിൽ നിഷ്ക്രിയനായിത്തീർന്ന , ഒരു നമ്പൂതിരി  യുവാവിന്റെ വിമ്മിട്ടവും കാഴ്ചയാകുന്നുണ്ട്.

സ്വത്വ ബോധത്തിന്റെയും  ദേശീയതയുടെയും  നാലതിരുകൾ ഭേദിച്ച് ,  വിശ്വ മാനവികതയുടെ വ്യക്താവാകുന്നിടത്താണ് ഒരു കലാകാരന്റെ വിജയം . അതിരുകൾ  കടന്നും മനുഷ്യനെ ചേർത്തു പുണരുന്ന, കാലാതിവർത്തിയായൊരു കഥാതന്തുവിനെ,  ചരിത്രത്തിന്റെ ഏടുകളിൽ നിന്നും കണ്ടെടുത്ത  എഴുത്തുകാരൻ ശ്രീ സി വി ശ്രീരാമനെയും,  അതിനോട് പരിപൂർണമായും നീതി പുലർത്തുന്നൊരു ചലച്ചിത്ര വിസ്മയം അഭ്രപാളികളിലെത്തിക്കുന്നതിൽ വിജയിച്ച   സംവിധായകൻ ശ്രീ അരവിന്ദനെയും പ്രതി  എക്കാലവും അഭിമാനിക്കാം കലാസ്വാദകർക്ക്.
പൗരത്വ നിയമ ഭേദഗതിയെത്തുടർന്നു പ്രതിഷേധങ്ങൾ ആളിക്കത്തുന്ന വർത്തമാന കാലത്ത് മാത്രമല്ല, യുദ്ധവും അതിർത്തി തർക്കങ്ങളും,  തീവ്ര ദേശീയതയും, പലായനവും,  അഭയാർത്ഥിപ്രവാഹവും സജീവമായിരിക്കുന്നിടത്തോളം കാലം പ്രസക്തമായിരിക്കും വസ്തുക്കൾ അപഹരിക്കപ്പെട്ടവരുടെ ദൈന്യത്തിന്റെ  നേർചിത്രമായ വാസ്തുഹാര.