എന്റെ പേര് (1)

ഇന്നും അതേ സ്വപ്നം... നെറുകയിൽ മുറിവേറ്റൊരു കുഞ്ഞിന്റെ മുഖം.. തേങ്ങിക്കൊണ്ടു ഞാനെഴുന്നേറ്റു... നാലു മണിയുടെ തണുപ്പിലും വിയർത്തൊഴുകുകയാണ്... സുഖ നിദ്രക്കുള്ള മരുന്ന്  കഴിച്ചു കിടന്നിട്ടും ഇതാണവസ്ഥ... ഇതിപ്പോൾ എത്ര രാത്രികളായെന്നു ഓർക്കാൻ പോലും പറ്റുന്നില്ല.. അകമേ പരതിയാൽ കിട്ടുന്നത് മുഖമില്ലാത്ത രൂപങ്ങളാണ്..

ജനൽ ഒറ്റക്ക് തുറന്നിടുക ഒരു പണി തന്നെയാണ്. വിചാരിക്കും പോൽ ചലിക്കുന്നില്ല വിരലുകൾ. എത്രയോ വട്ടം ശ്രമിച്ചിട്ടാണ് സ്പൂൺ  ഒന്ന് കൈ കൊണ്ട് പിടിച്ചത്..കഞ്ഞി  കോരിയെടുത്തു കഴിക്കാൻ നോക്കിയപ്പോൾ അവിടമാകെ വൃത്തികേടായി.
അമ്മ ഒന്നും മിണ്ടുന്നുമില്ല.. ഞാൻ തിരിച്ചൊന്നും പറയാത്തത് കൊണ്ടാവും.. എനിക്ക് ആ കണ്ണിലേക്കു നോക്കാനോ പുഞ്ചിരിക്കാനോ പറ്റുന്നില്ലല്ലോ... പണ്ടത്തെ പോലെ വിശേഷങ്ങൾ ഒക്കെ പറഞ്ഞ് ആ മടിയിൽ കിടക്കണം എന്നുണ്ട്... പക്ഷെ..

ദൂരെ ഏതോ അമ്പലത്തിൽ നിന്ന് പാട്ടൊഴുകി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.. ആരോ സാരമില്ലെന്ന് പറയും പോലെ തോന്നും അപ്പോൾ... ആ രാഗമേതാണെന്നു ഓർത്തെടുക്കാൻ പറ്റുന്നില്ലല്ലോ...
ഉള്ളിൽ എവിടെയോ വാടാതിരിപ്പുണ്ടാവും  ഒരു പിടി പാട്ടിന്റെ പൂക്കൾ ..

ഈ മുറിയാകെ ചിത്രങ്ങളാണ്.. ഞാൻ വരച്ചതാണെന്ന് അച്ഛൻ പറഞ്ഞു തന്നു. അതിൽ കാണുന്നത്  ഗണിച്ചെടുക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.. പക്ഷെ ഇപ്പോൾ ചില രൂപങ്ങൾ തെളിഞ്ഞു വരുന്നുണ്ട്.. മുടിയില്ലാത്തൊരു ഒരു കുഞ്ഞു മുഖം... ചില പൂമ്പാറ്റകൾ, ഒരു പക്ഷിയുടെ ചിറക്... അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ..
........
ഇന്ന് ഉച്ച തിരിഞ്ഞു വെറുതെ ഉമ്മറത്തു ഇരിക്കുകയായിരുന്നു... കാണാൻ വരുന്നവരുടെ തിരക്കൊഴിഞ്ഞിട്ട് കുറെയായി... ഒക്കെ ശരിയാവും എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് മാറി നിന്ന് കരയും.. ഇവിടുത്തെ മോൾക്ക്‌  ഇങ്ങനെ പറ്റിയല്ലോ എന്ന്...
എന്റെ മുഖം മനസിനനുസരിച്ചു കരയാത്തതിനാൽ, ഒന്നും മനസിലാകുന്നില്ല എന്ന ആശ്വാസത്തോടെ അമ്മ നെടുവീർപ്പിടും.
ഇപ്പോൾ സ്വസ്ഥം... പേര മരവും മാവും അണ്ണാറ കണ്ണന്മാരും കുറച്ച് കിളികളും മാത്രം.... മുഴുവനും കാണാൻ വയ്യ... പക്ഷെ ആ ചിലയ്ക്കൽ കേട്ടാൽ അറിയാം, അവരുടെ കളിചിരി ആണെന്ന്..
......
കുളിക്കണ്ട സമയം ആയി.. അമ്മയുടെ പണിത്തിരക്ക് ഒഴിയുമ്പോൾ ആണ് എന്റെ കാര്യങ്ങൾ നോക്കുന്നത്... ഒരു കപ്പ്‌ വെള്ളം കോരി ഒഴിക്കാൻ പോലും പറ്റുന്നില്ല.. കൈ ഒട്ടും  വഴങ്ങുന്നില്ലായിരുന്നു.. മിണ്ടാതെ അവിടെ ഇരിക്കും.. അമ്മയും ഒന്നും പറയില്ല..
ഇന്നെന്നെ തിരക്കി രണ്ട് പേർ വന്നപ്പോൾ കുളിമുറിയിൽ ആയിരുന്നു.. തിരിച്ചു മുറിയിലെത്തിയപ്പോൾ അവർ അവിടെ കാത്തിരിക്കുന്നു.....
ചിരിക്കുന്ന മുഖമുള്ള പെൺകുട്ടി, 'അഞ്ജു 'എന്ന് വിളിച്ചു കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു
'എന്റെ പേരു വീട്ടിൽ വിളിക്കുന്നത് വേറെയാണ്‌...അമ്മു എന്നുള്ള കുശുകുശുക്കൽ  എപ്പോഴും കേൾക്കാം.ഇതെന്താണാവോ അഞ്ജു' ...

അവൾ അടുത്ത് വന്നു കയ്യിൽ പിടിച്ചു അവൾ പറഞ്ഞു, 'ഞങ്ങളുടെ കല്യാണമാണ് അടുത്ത മാസം.. നിന്നെയാണ് ആദ്യം വിളിക്കുന്നത്.... മുൻപ് പലവട്ടം വന്നിരുന്നു .. നീയന്നു ഒരേ കിടപ്പായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ ഏതായാലും ആശ്വാസമായി.. ഒക്കെ സുഖാവും ഇനി .. ഇത്രയും ആയല്ലോ..'. ഞാൻ മര്യാദ ചിരി ചിരിക്കാൻ പോലും പറ്റാതെ,  പതിവ് പോലെ പ്രയാസപ്പെട്ട് ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.. ആ മുഖം ഉള്ളിൽ എവിടെയെങ്കിലും ഉണ്ടാകുമോ? ..  ചില പൊട്ടിച്ചിരികളും ഒരു കരച്ചിലും അല്പം ഇരുട്ടും മാത്രം .. പേര് ഓർത്തെടുക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല..
'മോളെ, ഇത്  നിത്യയാണ്.
നിങ്ങൾ ഹോസ്‌റ്റലിൽ ഒരുമിച്ചായിരുന്നല്ലോ.. "
ആ പേര് ഉള്ളിൽ തിരഞ്ഞു  വിയർക്കുമ്പോൾ,  നിലയ്ക്ക് നിൽക്കാത്ത എന്റെ  കണ്ണുകൾ ഇരിക്കുന്ന  മറ്റെയാളിൽ ചെന്നു മുട്ടി....  ആ നിമിഷം മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു അവന്റെ പേര്..
അവൻ  എഴുന്നേൽക്കുകയോ അടുത്തേക്ക്  വരികയോ ചെയ്തില്ല, മുഖം കൂമ്പിയിരുന്നു...
എനിക്ക് ഓടിച്ചെന്നു ആ മുഖം പിടിച്ചുയർത്താനുള്ള വെമ്പലുണ്ടായി. പക്ഷെ പതിവ് പോലെ, മനസ്സനുസരിച്ചു നീങ്ങാത്ത എന്റെ ശരീരം അതേബിന്ദുവിൽ തന്നെ നിന്നു..
ഇനിയും വരാം എന്ന് പറഞ്ഞു അവർ ഇറങ്ങി..
അന്ന് രാത്രി ആദ്യമായ് മറവിയുടെ ദ്വീപിൽ  നിന്നും ഒരു ദൃശ്യം കനിവോടെ വന്നു.... അവനും ഞാനും അടുത്തടുത്തിരുന്നു പാടുകയാണ്... ഒപ്പം ഒരു നൂറായിരം പ്രാവശ്യം 'നീരു ' എന്ന് വിളിക്കുന്നുമുണ്ട്..
...
നിരഞ്ജന അതാണ് എന്റെ പേര്..
( തുടരും )